Univé Magazine

Het staat bekend als een oud-Hollands product en we kunnen er geen genoeg van krijgen. Nergens ter wereld wordt zoveel drop gegeten als in Nederland. Waarom zijn we zo verslingerd aan dit zwarte snoepje? Hoe wordt drop gemaakt? En heeft een dropje op z’n tijd ook voordelen?

Gemiddeld eten wij Nederlanders zo'n twee kilo drop per jaar. Bij elkaar opgeteld is dat zo'n 33 miljoen kilo! Drop, in de vorm van ingedikt zoethoutextract, bestaat al heel lang, maar was van oudsher niet bedoeld als snoepwaar. Het stamt vermoedelijk uit de tijd van de oude Grieken en Romeinen. Zij verwerkten het sap uit de wortels van de zoethoutplant in hoestdrank en zetten het in als medicijn tegen verkoudheid, maagzweren en infecties. Tijdens de middeleeuwen kreeg de zoethoutwortel een slechte naam. Doordat zoethout zwart van kleur was, werd het bestempeld als ‘des duivels’.

Drop verovert ons land

Hoe het snoepgoed nu precies in Nederland is terechtgekomen, is niet helemaal duidelijk. Wel dat in de loop van de achttiende eeuw vrachtladingen Italiaanse en Spaanse drop werden aangeboden op veilingen in Nederland. Het verhaal gaat dat de Franse keizer Napoleon maagklachten had en daarom zoethoutwortel meenam op zijn veldtochten. Zijn broer Lodewijk, die van 1806 tot 1810 koning van Nederland was, zorgde ervoor dat Napoleon van drop werd voorzien. Een ander verhaal vertelt dat de Hollandse zeevaarders in die tijd zoethout meenamen uit Eurazië, Noord-Afrika en West-Azië, waar de zoethoutplant oorspronkelijk vandaan komt.

Nederland dropland

De Stoomfabriek voor Drop en Suikerwerken van Van Voornveld (nu Venco), die in 1878 werd opgericht, was waarschijnlijk de eerste dropfabriek van ons land. Tegenwoordig is Nederland een van de grootste dropproducenten van de Europese Unie. We zijn niet de enige liefhebbers; ook Scandinaviërs en Duitsers zijn dol op drop. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat deze landen op zee gericht zijn en een voorkeur hebben voor zoute dingen. Waarom wij nou zo’n typisch dropland zijn, blijft ook gissen. Zijn we verslaafd aan de suikers die in drop zitten? Dat lijkt een logische verklaring. Onderzoek wijst in ieder geval uit dat ongeveer 80 procent van de Nederlandse bevolking weleens drop eet, waarvan 14 procent regelmatig en dat vrouwen grotere dropeters zijn dan mannen.

Zo wordt drop (nu) gemaakt

Nadat de wortels van de zoethoutplant zijn gedroogd, worden ze vermalen, tot een pap gemaakt, gefilterd en ingedikt tot blokdrop. Dit wordt verdund en gemengd met smaakstoffen als suiker, honing, salmiak of anijs. Met een bindmiddel zoals gelatine en gemodificeerd zetmeel wordt het dropdeeg gekookt en vervolgens in mallen geperst. Na zo’n 36 uur uitharden, worden de dropjes voorzien van een glanslaag, vaak van olie en bijenwas.

D’rop of d’ronder

Muntdrop, Engelse drop, griotten, dropveter: drop is er in allerlei soorten en smaken. Het is niet alleen lekker, maar heeft ook allerlei positieve gezondheidseffecten. Zo hebben bepaalde stoffen in de zoethoutwortel een ontstekingsremmende en antibacteriële werking. Toch moet je een beetje uitkijken, want té veel drop eten is niet gezond. Dit heeft te maken met glycyrrhizinezuur, dat in zoethoutwortelextract (en dus in drop) zit. Deze stof zorgt ervoor dat je vocht vasthoudt, waardoor de bloeddruk kan stijgen.

Zelf drop maken?

Dit heb je nodig:

water
150 gram zoethout
3 theelepels stroop of bruine suiker
½ theelepel salmiak
2 blaadjes gelatine
3 theelepels tarwebloem
aluminiumfolie

Zo maak je het:
Snijd het zoethout in kleine stukjes van 1 cm en voeg toe aan 250 ml water. Laat 5 minuten koken (pas op dat het niet overkookt). Schenk het zoethoutwater door een zeefje in een andere pan en zet deze op het vuur – het zoethout in het zeefje kun je weggooien. Laat het zoethoutwater inkoken tot er 50 ml van over is en zet het vuur dan laag. Los 3 theelepels stroop of bruine suiker op in het zoethoutwater en voeg een halve theelepel salmiak toe. Laat de blaadjes gelatine 5 minuten weken in koud water en maak ondertussen op een ander schoteltje een papje van 3 theelepels tarwebloem en 3 eetlepels water. Voeg de gelatine en het bloempapje toe aan het kokende zoethoutwater, terwijl je blijft roeren (er mogen geen klonten ontstaan). Let op: het mengsel brandt snel aan! Als het mengsel glad en gebonden is, giet je het op een stuk ingevet aluminiumfolie of in leuke vormpjes. Laat de drop enkele dagen uitharden.